| Wilk szary | |
|---|---|
 | |
| Gatunek | Wilk Szary |
| Umaszczenie | Szare |
| Występowanie | Lasy, równiny, tereny bagniste, góry |
| Stado | Tak |
| Pożywienie | Jelenie, dziki, sarny, padlina |
| Odnaleziska w kontynecie | Ameryka północna |
| Odnalezinska | Alaska , Minnesocie , Michigan , Wisconsin |
| Wymarły ? | Nie wymarły. |
Wilk szary (łac. Canis Lupus) Jest przedstawicielem wilczej rodziny. Często jest określany po prostu jako "wilk".
Podgatunki[]
Na świecie istnieje wiele podgatunków wilka szarego, m.in.:
- wilk czarny,
- wilk kanadyjski,
- wilk polarny,
- wilk europejski,
- wilk rudy (nie pewny podgatunek)
- wilk syberyjski,
- wilk meksykański,
- wilk alaskański,
- wilk arabski.
Za podgatunek wilka czasami uznawany jest pies.
Wielkość[]
- Samce wilka szarego są większe od samic.
- Długość całkowita dorosłego ssaka (od nosa ogona) to ok. 200cm.
- Wysokość: samiec 70-85 cm, samica 60-75 cm niekiedy do 90 cm.
- Długość ogona: 30-50 cm
- Waga: samiec 45-60 kg, samica 30-50 kg niekiedy do 100 kg
Występowanie[]
Wilk szary zamieszkuje Azję oraz północne tereny Europy i Ameryki Północnej.
Najwięcej wilków żyje w Kanadzie (50 tys.), w Rosji (30 tys.) i na terenie Alaski (5–7 tys.). W Europie najwięcej wilków występuje w Rumunii (ok. 2,3–2,7 tys.) i Hiszpanii (ok. 2 tys.). Spotykane są też one m.in. na Półwyspie Skandynawskim, Ukrainie, Słowacji i we Włoszech.
W Europie kontynentalnej według danych z lat 2010–2012 (z wyłączeniem Rosji, Białorusi i Ukrainy) żyło 12 tys. osobników. Stałą obecność stwierdzono w 28 krajach, areał stałego zasięgu wynosił 798 300 km². Dla okresu 1950–1970 szacuje się areał zasięgu na 375 100 km². Obecnie w Polsce jest ok. 2,5 tys. wilków.
Wilk szary
Niestety populacja wilka szarego zmniejsza się. Możliwa jest pomoc wilkom m.in. przez symboliczne "adoptowanie" wilka.